جمله های از پائولو کوئلیو

ضرورت داشتن یک چیز خاصی_گاها کوچک وبی اهمیت_ باعث میشود تا ماتبدیل به زندانی ان چیز بشویم.

همگی خودمان را برای کشتن ازدها اماده میکنیم امادر پایان به وسیله مورچه ها کوچک دریده میشویم که هرگز به انها اهمیت نمی دادیم.

کسی که خدا را می شناسد توصیف نمی کند کسی که خدا را توصیف می کند او را نمی شناسد.

یک شهر هرگز از جای خود تکان نمی خورد.یک ارتش  می تواند آن را نابود کند اما شهر به جایی نمی رود.

خداوند بخش مربوط به خودش را انجام داده است و حالا این وظیفه ماست که این روند را ادامه بدهیم.

نه برروی اهانتها وتحقیرهای انسانها حساب کن ونه بر روی تمجیدها وستایشهای ایشان.شما خواهی توانست راه خودت را بسازی.

با تفکر زیاد به فضل ودانش می رسیم.

هر کاری که ما می کنیم هر چقدر بی معنا و مزخرف باشد می تواند ما را به راه راست  هدایت کند.

فقط یک راه برای مواجه شدن با یک مشکل وجود دارد :حمله مستقیم به آن است.

همه ما در حقیقت مهمان این دنیا هستیم.

کسی که می خواهد یک استاد باشد فقط بایستی یک رشته را انتخاب کند تا در آن به مرحله تکامل برسد.

بدترین گامها نخستین آنهاست.

هر کس احساس ماجراجویی را از دست بدهد به گونه ای احساس زنده بودن را هم از دست می دهد.

هرگز نگذار آگاهی از عیب هایت تو را بترساند.

از دست دادن بخشی از چیزی بهتر است تا از دست دادن کل آن چیز.

انسان میتواند آینده خودش را از پیش بسازد مشروط بر آنکه تصمیم به ادامه راهش بگیرد.

انسان باید از گذشته رها شود واز میان راه هایی که به او ارائه می شود بهترین را بر گزیند.

هنگامی که پذیرا ومیزبان کسی می شویم در حقیقت پذیرای سرگذشتها ماجراها واسرار دیگران می شویم.

ما هم میتوانیم مانند شهری متروک به پایان راه برسیم و یا همانند درختی سخاوتمند که پس از سقوط نیز همچنان مفید و موثر باقی می ماند سرچشمه نیکی باشیم.

کلید عرفان تلاش برای دیدن آن چیزی است که در پس هر چیزنهفته است.

ایمان اگر خوب پرورش داده شود در برابر هر نومیدی مقاومت می کند.

ما تجلی اندیشه خداوندیم.او انتظار دارد که زندگی ما سزاوار این باشد.

مبارز راه روشنایی تصمیم هایش را به بعد موکول نمی کند.

هنگامی که به اندازه کافی نیرو داری از اینکه خود را ضعیف وانمود کنی شرمنده نباش.29